هزاران مهــــر و مه رفت ونديدم
سَـرم را ســـــــــايۀ لطفت بسايد
غم دوری چنــان بستــــــه گلويم
كه از نايم نــــــــــوايی بــرنيــايد
مــــــدارا كن كمی با من مسكيــن
كه عشقت بردلــــــــــم چاره گشايد
توباشی دربرم ترس ازاجل نيست
چه ماتــــم چون بيـــــــــايد يا نيايد
به تدبيـــــــــــری رهايم كن خدايا
زبنــــــــــد ايـن نبــــــــايدها و بايد
غنيمت دان (اســـد) امروز و فردا
كه ديــــــــروزت دگر باره نيـايد
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
